آسیب شناسی پژوهش در دهه هشتاد چهار "ت" مخرب

آدمی، اولا بالذات حیوان است و ثانیا بالاعرض انسان. براستی کدامین حق است؟ انسان حیوانی است ناطق؟ انسان حیوانی است متفکر؟ انسان حیوانی است مکلفﱠ؟ انسان حیوانی است محق؟ انسان حیوانی است مسئول؟ انسان حیوانی است مرگ آگاه؟ انسان حیوانی است پرسشگر؟ هر یک از جملات فوق نظری از انظار فیلسوفانی ست که عمر خویش را به تفکرۥ ، تفقدۥوتفلس گذرانیده اند. صحت، سقم و صوابی هریک از این گفتار و یا تلفیقی از آنان مورد بحث این نبشتار نیست، لیک در وادی پژوهش، موخر آنان، انسان حیوانی است پرسشگر پذیرفتنی است. لذا پرسش و پژوهش پدیده ایی بشری تلقی می گردد. اما به مثابه هر پدیده بشری، پژوهش نیز می تواند مبتلا به آفات عدیده ایی گردد. تبیین و هویدا نمودن آسیبهای این حیطه مهم، ارتباطی وثیق با شرایط تاریخی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی دارد. لذا منظر نظر،پرهیز از عام گوییۥعام گرایی، و پرداخت به دقت صدق و بررسی به مصداق بوده و این بررسی آسیب شناسانه به مناسب قرابت به حلول سال نوین شمسی به دهه هشتاد ثغور خواهد داشت. شاید بتوان در مقام درمانگری پیشنهادهایی جهت حذف بالمره این آسیبها در کف حلاﱠل نهاد. پژوهش نیز ناظر بر جوانب شناخت شناسی، اخلاق شناسی و روان شناختی بوده و در این جوانب بالقوه دستخوش آفات تواند گردید. اما این مقال صرفا متکفلﱢ گشایشی مجمل ازآسیب شناسی اجتماعی منبعث از رویکرد وظیفه گرایانه، از مباحث محاط در اخلاق شناسی پژوهش می باشد.